Peter Swanborn (1963) debuteerde in 2007 met Bij het zien van zijn lichaam. Deze bundel
werd genomineerd voor de C. Buddingh'-prijs voor het beste poëziedebuut. Begin 2009 verscheen
Een koud bad, geschreven in opdracht van de Slibreeks. Deze bundel met 24 liederen over verdronken Zeeuwen werd genomineerd voor de PZC-publieksprijs.
Najaar 2009 verscheen bij Uitgeverij Podium Tot ook ik verwaai, een monument voor een dementerende moeder. Deze bundel werd genomineerd voor de J.C. Bloem-poëzieprijs. In 2013 verscheen Het huis woont in mij, in 2018 gevolgd door Het wolkenreparatieatelier. Deze laatste bundel stond op de longlist voor de Jan Wolkers Prijs 2018. In 2022 verscheen Onder het Luchtspoor, een roman over een groep jonge kunstenaars in de jaren tachtig van de vorige eeuw.

Gedichten van Peter Swanborn verschenen onder meer in De Gids, Tirade, Tortuca, Het Liegend Konijn, Poëziekrant, Septentrion (BE), Modern Poetry in Translation (UK), Revue Europe (FR), Action Poétique (FR), Talisman (USA) en Ganymede (USA).

Peter Swanborn is een ervaren poëziedocent. Jarenlang was hij een van de vaste docenten van de Poetry Academy van Poetry International. Bij HOVO Amsterdam geeft hij online cursussen poëzie lezen. Daarnaast is hij bestuurdslid van de stichting P.C. Hooftprijs. Sinds 1997 is hij als literair medewerker verbonden aan de Volkskrant. Eerder was hij werkzaam als beeldend kunstenaar en fotograaf.