Peter Swanborn (1963) debuteerde in 2007 met Bij het zien van zijn lichaam. Deze bundel
werd genomineerd voor de C. Buddingh'-prijs voor het beste poëziedebuut. Begin 2009 verscheen
Een koud bad, geschreven in opdracht van de Zeeuwse Slibreeks. Deze bundel met 24 liederen over verdronken Zeeuwen werd genomineerd voor de PZC-publieksprijs.
Najaar 2009 verscheen bij Uitgeverij Podium Tot ook ik verwaai, een monument voor een dementerende moeder. Deze bundel werd genomineerd voor de J.C. Bloem-poëzieprijs. In 2013 verscheen Het huis woont in mij, in 2018 gevolgd door Het wolkenreparatieatelier. Deze laatste bundel stond op de longlist voor de Jan Wolkers Prijs 2018.

Gedichten van Peter Swanborn verschenen onder meer in De Gids, Tirade, Tortuca, Het Liegend Konijn, Poëziekrant, Septentrion (BE), Modern Poetry in Translation (UK), Revue Europe (FR), Action Poétique (FR), Talisman (USA) en Ganymede (USA).

Peter Swanborn is een van de vaste docenten van de Poetry Academy van Poetry International. Sinds 1997 is hij als literair medewerker verbonden aan de Volkskrant. Daarvoor was hij werkzaam als beeldend kunstenaar en fotograaf.