Verschenen bij uitgeverij Podium: Onder het Luchtspoor, een roman over een groep jonge kunstenaars in de jaren 80 van de vorige eeuw. In iedere goede boekhandel verkrijgbaar.

Schrijf je al een tijdje poëzie? Wil je eens horen wat anderen ervan vinden? Wil je je vaardigheden vergroten? Volg dan op vrijdag 2 december of op zondag 4 december een losse online workshop Poëzie Schrijven. Aanvang 14.00 uur. Kleine groep, persoonlijke aandacht. Voor meer informatie klik hier

Verschenen bij uitgeverij Rainbow: Van vogels krijg je nooit genoeg, met hierin 'Mussenhangplek' uit Het wolkenreparatieatelier.

Verschenen bij de nieuwe Rotterdamse uitgeverij De Meent: Zo helpt poëzie: 101 gedichten over de zorg, samengesteld en ingeleid door Bert Keizer, met hierin mijn gedicht 'Deductie', afkomstig uit 'Het wolkenreparatieatelier'.

Sinds enige tijd rijdt er een veegwagen van de ROTEB door Rotterdam met daarop de regel: "Zo volmaakt als het alledaagse kan geen wonder zijn." Het is de slotregel van het gedicht 'Hier en nu' uit 'Het wolkenreparatieatelier'.

GIJ die afwezig zijt, een duister gat een leegte, een niets heeft geslagen hoort u mij, ben ik in beeld, al dagen zucht dit lijf onder een zwaarte, drijfnat van zweet schrikt het midden in de nacht wakker, roerloos, een baksteen als maag en zeg eens, waarom, is het enkel om te plagen? Gij die afwezig zijt, gij die zonder groet of wat dan ook, zomaar opeens, waarom nu onverwacht? Heeft u iets te melden, komt u mij soms halen? Ik dacht - ach nee, er is met u ook altijd wat. Kom, rol eens naar uw eigen helft, ik krijg haast geen - Gij die afwezig zwijgt, die ik zo heb liefgehad.

Voor Tappeta Geen ochtendpap, geen eerste enge kleuterschooldag geen eendjes voeren in het park, geen nu naar bed hop hop hop, zonder dat zij naast me lag. Geen zaterdagse autorit, samen op de achterbank geen zomerlang naar avontuurlijk Gelderland. Altijd moest ze mee, met haar vies gevlekte slab. Ze leerde mij lopen, stap voor stap, tappedetap, ze leerde me eten, lepeltje fruithap, lepeltje hap hap hap. Nog houd ik haar vast, de ogen zwart en zacht niemand pakt haar van mij af. Waar ben ik? Wie heeft mij naar deze levensbestendige hel gebracht? Tappeta, eerste lief, het nylon haar gekamd, gekruld leert mij nu de laatste les: Weiger die laffe dementenprak! verschenen in Eerste liefde, rondelen over het thema van de Boekenweek, Wereldbibliotheek, 2022