Verschenen bij uitgeverij Podium: Onder het Luchtspoor, een roman over een groep jonge kunstenaars in de jaren 80 van de vorige eeuw. In iedere goede boekhandel verkrijgbaar.

Schrijf je al een tijdje poëzie? Wil je eens horen wat anderen ervan vinden? Wil je je vaardigheden vergroten? Volg dan op zondag 10 december of vrijdag 22 december de losse online workshop Poëzie Schrijven. Aanvang 14.00 uur. Kleine groep, persoonlijke aandacht. Voor meer informatie klik hier

Klik hier voor mijn tweede bijdrage aan de Eenzame Uitvaart Rotterdam. Uitgesproken op 25 oktober 2023 aan het graf van de heer Servatius Maria Jorna, 59 jaar oud.

Verschenen bij uitgeverij Rainbow: Van vogels krijg je nooit genoeg, met hierin 'Mussenhangplek' uit Het wolkenreparatieatelier.

Klik hier voor mijn eerste bijdrage aan de Eenzame Uitvaart Rotterdam. Uitgesproken op 6 juli 2023 aan het graf van mevrouw Johanna Rika Alwine Büttner, 86 jaar oud.

Verschenen bij de nieuwe Rotterdamse uitgeverij De Meent: Zo helpt poëzie: 101 gedichten over de zorg, samengesteld en ingeleid door Bert Keizer, met hierin mijn gedicht 'Deductie', afkomstig uit 'Het wolkenreparatieatelier'.

Sinds enige tijd rijdt er een veegwagen van de ROTEB door Rotterdam met daarop de regel: "Zo volmaakt als het alledaagse kan geen wonder zijn." Het is de slotregel van het gedicht 'Hier en nu' uit 'Het wolkenreparatieatelier'.

Gulden snede Poëzie is een kamer. Vier muren een vloer en een deur een echte deur op de muur getekend net als het raam het echte raam. Niet te veel meubilair een tafel één stoel zo'n rechte waar je slecht op kunt zitten nog slechter slapen. De muren zijn bij voorkeur leeg behang van vorige bewoners zo goed als verwijderd hier en daar een haakje in het midden van het plafond een slordig gat twee draadjes een blauwe en een bruine wachten op verlichting. Bij regel elf kraakt de deur voorzichtig open. Twaalf de lezer treedt schoorvoetend binnen begint al snel de kamer anders in te richten de tafel omgekeerd wordt een boot de stoel een verlaten steiger en de lichtvlek op de muur traag verschuivend is een eiland (een gedicht is ook een eiland). De lezer loopt de steiger op twijfelt geen moment stapt in zet af laat zich drijven verder nog waar water overgaat in lucht voorbij de grens de lichte streep. Verbaasd kijkt de dichter toe. Hij heeft enkel een kamer gebouwd zich om verhoudingen bekommerd gulden snee en ritme ja ritme en hij wil roepen: stop, dat heb ik niet zo - maar de planken in de vloer doen ssssst en zeggen: Vanaf nu zijn wij de zee de zee Verschenen in Vragender Geesteren #17